-
1 uroić\ się
uroi|ć sięсов. почудиться, показаться;\uroić\ sięło ci się tylko тебе только показалось
+ ubrdać się, przywidzieć się -
2 uroić się
-
3 uroić się
привидітися, видатися, здатися -
4 uroić
uroić [urɔiʨ̑]I. vt\uroić sobie coś sich +dat etw einbilden, etw imaginieren ( geh)II. vrcoś się komuś uroiło jd hat sich +dat etw in den Kopf gesetzt -
5 przywidzieć się
-
6 przywidzieć\ się
сов. привидеться, померещиться, почудиться+wydać się, uroić się
-
7 ur|oić
pf Ⅰ vi (wymyślić sobie) uroić sobie, że… to get it into one’s head that…- dziecko uroiło sobie, że jest niekochane the child got it into his head that nobody loved him- uroił sobie chorobę he got it into his head that he was illⅡ uroić się (przyjść do głowy) uroiło mu się, że… he got it into his head that…The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ur|oić
-
8 показаться
глаг.• przywidzieć* * *pojawić się, pokazać się, przewidzieć się, przyśnić się, wydać się, uroić się, ukazać się, uwidocznić się, wyłonić się, wynurzyć się, zdać się, zjawić się -
9 zamarz|yć
pf Ⅰ vi (uczynić przedmiotem marzeń) to dream- zamarzyć o sławie/szczęściu/podróżach to dream of fame/happiness/travelⅡ zamarzyć się (uroić się) to enter one’s head, to become one’s dream- zamarzył mu się wyjazd do Afryki/domek na wsi it became his dream to go to Africa/have a small house in the countryThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zamarz|yć
-
10 думать
глаг.• domyślać• domyślić• liczyć• mniemać• myśleć• namyślać• obliczać• poczytywać• policzyć• pomyśleć• przypuszczać• rachować• rozpatrywać• rozpatrzyć• rozważać• rozważyć• sądzić• uroić• uważać• uwierzyć• wierzyć• wyimaginować• wyobrażać• zakładać• zamierzać• zastanawiać* * *dumać книжн., mniemać, myśleć, namyślać się, sądzić, zastanawiać się
См. также в других словарях:
uroić — dk VIa, uroję, uroićisz, urój, uroićił, urojony «wyobrazić, przedstawić sobie coś, co nie istnieje, jako istniejące, rzeczywiste; stworzyć fikcję myślową; zmyślić, ubrdać» Uroił sobie chorobę. Dziecko uroiło sobie, że jest nie kochane. Opowiadać… … Słownik języka polskiego
przywidzieć się — dk VIIa, przywidzieć siędzi się, przywidzieć siędział się rzad. przywidywać się ndk VIIIa, przywidzieć sięduje się, przywidzieć sięywał się «ukazać się zwodniczo czyimś oczom; uroić się, wydać się» Musiało ci się coś przywidzieć. Przywidziało mu… … Słownik języka polskiego
ubrdać — dk I, ubrdaćam, ubrdaćasz, ubrdaćają, ubrdaćaj, ubrdaćał, ubrdaćany pot. tylko w zwrocie: Ubrdać sobie «uroić, wyimaginować sobie» Ubrdał sobie, że jest genialny. ubrdać się pot. «przyjść na myśl, wydać się, uroić się komuś» Co ci się ubrdało?… … Słownik języka polskiego
zamarzyć — dk VIb, zamarzyćrzę, zamarzyćrzysz, zamarzyćmarz, zamarzyćrzył «uczynić coś przedmiotem swego marzenia, zapragnąć czegoś bardzo» Zamarzyć o egzotycznych podróżach, o szczęściu, o sławie. zamarzyć się «stać się przedmiotem marzenia; przyjść do… … Słownik języka polskiego
urojenie — n I 1. rzecz. od uroić. 2. «myśl, pragnienie trudne do urzeczywistnienia; wymysł, fantazja, mrzonka» Żyć urojeniami. Wyzbyć się urojeń. 3. zwykle w lm, psych. «fałszywe sądy, chorobliwe, nieuzasadnione przekonania nie ustępujące pod wpływem… … Słownik języka polskiego
